Maandag 16 mei 2011
Zo, op weg! Het is lekker geweest in Tanah Rata. Maar het stadje zelf heeft niet zoveel te bieden. Het is eigenlijk volledig op touristen gericht. Met een mail road, vol met hostels, restaurantjes, winkels en ATM's. Verder zijn er geen bezienswaardigheden. Tijd om te gaan...

De minibus is comfortabel. Het is 3 uur rijden maar de rit op zich...te goede vering in het busje! Soms word je gewoon gelanceerd van je stoel! Dan maar lezen en wat muziek luisteren. De tocht naar Tanah Tembeling is wederom heel mooi. Ik verbaas me over de behendigheid van de lokale boeren. Die verbouwen echt alles wat wij ook maar aan groenten kennen, in de bergen, op die stijle heuvels. Bewonderenswaardig...

De tijd vliegt eigenljik zo voorbij en inderdaad, 3 uur later komen we aan in Tanah Tembeling, vanwaar we de bootocht (Jetty) over de rivier maken van wederom een uur of 3. Het is ontzettend warm hier...en droog! Net een permit gehaald om het National Park van Taman Negara in te mogen en een camera te gebruiken. Heb je die bij controle niet bij je, kun je een flinke boete verwachten.

De tocht over de rivier is heerlijk, met de wind door onze haren, in die warmte...de omgeving is mooi maar niet bijzonder. Rond half vier begint het echter te regenen. Met bakken komt het uit de lucht.

Gelukkig zitten we achterin en overdekt zodat we grotendeels droog bljiven. De bagage wordt onderweg veilig gesteld voor de regen met de aanwezige middelen, zoals zitkussens en reddingsvesten. Maar dan zijn we er, Mama's Chop Restaurant in Kuala Tahan. Is Tanah Rata als dorpje niet veel, vergeleken met hier is het een stad! De prijzen voor een kamer zijn best pittig dus als 'echte' backpacker checken we in bij Teresek View Motel, lekker basic, erg smoezelig; alleen dekentjes om onder te slapen, douchen met je voeten in de wc-pot, het weer (ook wel bekend als schimmel) op de wanden...hierna gaan we kijken wat onze opties zijn in de omgeving. De kortste route door de jungle duurt 3 uur, dit is geen optie met mijn enkel. Een beetje ontgoocheld komen we tot de conclusie dat we heel dit eind alleen voor de boottrip hebben afgelegd. De busticket naar Pulau Perhentian Kecil vertrekt de volgende morgen niet alleen al om 8.00 uur in de ochtend, ook rijden we helemaal terug naar Jerantut. Dit is nog een stukje verder terug dan waar we op de boot zijn gestapt. Dat betekent in theorie dat we pas rond 16.30 uur aankomen bij Kuala Besut, om vandaar uit de boot te pakken naar Perhentian Kecil. Een goed uurtje later zitten we aan ons 1e biertje en, hoewel we er een flink stuk voor hebben moeten lopen, besluiten we: some you win, some you lose...het hoort erbij!

Na een paar biertjes lopen we terug naar de floating restaurant van Mama's Chop. Daar vallen we binnen op het moment dat er een film wordt gedraaid over het regenwoud. Dat doet ons besluiten dat we niet z'n eind hebben gereisd zonder de jungle in te gaan. We boeken de kortst mogelijke trip, de Canopy walk + Bukit Teresk. Mocht het onderweg te zwaar worden, hebben we altijd de keuze om eerder terug te gaan om op de groep te wachten.

Dinsdag 17 mei 2011
Ondanks ons onderkomen hebben we toch een redelijke nacht gemaakt. Na een ontbijtje met toast en jam stappen we in de boot en varen een stukje de rivier op. Aan de overkant stappen we uit en beginnen aan een flinke klim op trappen naar boven. Op een gegeven moment kom je bij de 'ingang'. Daar ga je via een torentje naar boven en begin je aan de wandeling in de bomen. Ik geloof dat we iets van 7 loopbruggen zien. Je loopt feitelijk van boom naar boom. Gelukkig zijn het zeer stevige constructies :-)

Maar daarna, dan begint het klimmen pas echt! Ik merk al gauw dat ik aan conditie enorm te kort schiet...maar mijn lijf heeft me zonder al te veel klagen toch maar mooi tot het 2e viewpoint gebracht. Pas bij de afdaling merk ik dat ik iets te veel heb gevraagd van mezelf. De afdaling is pittig en we zijn drijfnat van het zweet...maar het was de moeite waard!

Dat wil zeggen, het is bijzonder te lopen in een woud dat miljoenen jaren oud is. Helaas zien we geen levende dieren, daar is het te druk voor. 's avonds zie je meer maar daar wagen we ons niet aan. Lex heeft bij licht alleen al 3 bloedzuigers op tijd weten te verwijderen, ik heb er 1 te pakken gehad. De rest van de groep heeft nergens last van...ze vinden ons lekker :-)

Terug bij Mama's Chop komen we eerst even bij van de intensieve ochtend, voordat we aan de helling (de enige weg naar onze kamer) naar boven beginnen. Terug op de kamer een uurtje op bed gelegen. Dat is net even wat we nodig hebben. Daarna kleden we ons om en gaan op pad voor een biertje, want z'n inspannend resultaat, met deze afloop, moet gevierd worden! Zo gezegd, zo gedaan :-)

Cameron Highlands en Taqman Negara zijn de meest prachtige gebieden als je van wandelen houdt. Er zijn in de highlands wel negen trails (routes), verschillend in tijd en intensiteit. Van Taman Negara heb ik dat nog niet echt gezien als optie maar wel dat je trektochten van verschillende dagen kunt maken, met overnachting in de jungle. Dus als wandelaar (wat wij dus niet zijn) kom je wel aan je trekken!

Op zeker vertrekken we morgen met de bus naar Pulau Perhentian Kecil. Het wordt, zoals gezegd, een lange rit. We rijden terug naar Jerantut waar we de laatste mogelijkheid tot pinnen hebben. Op heel het eiland bevinden zich geen geldautomaten of banken. Ze hebben zelfs maar gedeelten van de dag stroom. Daar moeten we een ticket voor de boot kopen. In Gua Musang vindt na de lunch een buswissel plaats waarna we in een stuk doorrijden naar de kust. Hopelijk vinden we op Perhentian Kesil een mogelijkheid om verder verslag te doen van onze belevenissen. Dus tot...?!