Daar ben ik dan eindelijk weer eens met een verhaal. Waar in India en Thailand eigenlijk ieder hotel
wel een pc had staan, of waar je hooguit een paar meter voor de straat op moest, zo is internet en aansluitingen hier erg schaars. Er is vaak wel gratis wifi te verkrijgen maar met een telefoon is
dat niet handig. En zoals blijkt in ons laatste verblijf, vaak ook niet werkend. Al die luxe maar geen tot slecht internet...Dat probleem heb ik ook in Maleisie ook gehad waardoor de verhalen erg
achter de feiten aan lopen. Zo is de rest over 2 uur weer terug in Nederland terwijl ik die twee weken nog moet beschrijven. Laat staan de prachtige foto's met jullie te delen...maar gelukkig
hebben we in ons laatste resort een pc staan, en niet zo maar een pc, een heuse Mac (Apple) zelfs! Heerlijk, kan ik me weer uitleven
Hoewel mijn hang naar technologie deze vakantie beduidend minder is dan voorgaande vakanties...een
goed teken vind ik zelf
Ok lieve mensen, ik hoop dat jullie van de verhalen zullen genieten!
Donderdag 26 mei 2011
Vandaag is wederom een prachtige dag. Iedereen is nog moe van de reis en het wordt een dagje hangen bij het zwembad. 's avonds gaan we het stadje Seminyak in en eten bij Made's Warung, een begrip
in Kuta en Seminyak. We hebben een eigen tafeldame, wat een luxe. En het eten, heerlijk! Luce en ik nemen een heerlijke fles wijn, we hebben wat te vieren.Luce heeft me een heel bijzonder kado
gedaan...ze neemt mijn achternaam aan, zodat we voortaan Luce en Natascha Visser zijn
Na het eten lopen we terug richting het hotel en passeren een aantal clubs waar drag queen optredens
worden opgevoerd. Na een aantal cocktails in een ander restaurant eindigen we onze avond/nacht daar :-) En Yuri, deze blonde jongen is in trek! Moet zeggen, hij weert zich kranig haha. Een
ontzettend leuke avond, laat op bed...
Vrijdag 27 mei 2011
Mamma en Yuri slapen heel lang uit terwijl de meiden naar de Spa zijn, voor een massage en totale lichaamsbehandeling. 's middags gaan we naar het strand. Daar laten Yuri en mamma zich masseren
terwijl Luce en ik de golven in duiken met onze body-boarden, geweldig leuk!
's avonds met eten kiezen we een restaurant in de buurt van het hotel. Heerlijk eten, dichtbij en gaan op tijd naar bed.
Zaterdag 28 mei 2011
Onze eerste excursie dag. We hebben een auto met chauffeur gehuurd voor 8 uur en een programma uit het aanbod van Neckerman gekopieerd.
Om half negen vertrekken we naar het dorp Batubulan waar een voorstelling van de Kris en Barongdans wordt opgevoerd. Apart...mooi, leuk, lastig te volgen en uiteindelijk een lange zit...
Daarna op weg richting Ubud. Onderweg stoppen we in Celuk waar we het bewerken van zilver kunnen zien. Helaas is de koopwaar hier zelfs voor ons te duur.
In Mas bewonderen we het houtsnijwerk. Zo kunstig en geduldig werk...poeh. Maar wederom erg duur en niets aantrekkelijks. Dan naar Ubud. Wat een leuk stadje is dat! En niet herkenbaar meer voor
mij. Dat geldt ook voor wat ik tot op heden van Kuta heb gezien. Alleen Made's Warung kende ik nog van 15 jaar geleden.
In Ubud gaan we eerst naar Monkey's Forest en binnen no time hebben we een aap op de schouder of tas en in mijn geval aan m'n benen/broek. Allemaal op zoek naar bananen of iets anders om mee te
nemen. Krijg het erop m'n heupen van, zo ook de rest. Dus binnen een half uur staan we wel weer buiten, nadat een aap zijn tanden in Yuri zijn schoen had gezet. Hij was hem bijna gewoon kwijt
geweest!
Hierna nuttigen we onze lunch en bekijken nog wat winkeltjes en een souveniersmarkt. Er wordt niets
gekocht...(goed he, van in totaal 5 dames). Hierna gaan we terug naar het hotel waar we een
paar uurtjes rust voor onszelf pakken. Rond half 8 vertrekken we in 2 taxi's voor ons diner in Kuta, restaurant 24/7. Het restaurant is van Martuwa, iemand die we donderdag in de dance club hebben
ontmoet. Na een lange taxi rit zijn we helaas niet in staat het restaurant te vinden en laten ons terug brengen naar Seminyak. Voor het gemak eten we bij het restaurant van gisteren. Het eten was
goed en de wijn lekker. Het vertier komt van een duo met (elektrische) gitaar en we vragen allemaal lekkere meezing nummers aan. Een hele gezellige avond :-) Om een uurtje of 11 gaan mamma, Luce en
ik terug naar het hotel. Lau, Lex en Yuri gaan stappen. Terug in het hotel nemen Luce en ik een duik in het zwembad (ssstttt...) terwijl mamma gaat slapen. We genieten na met een biertje op onze
veranda en duiken dan ook onder de lakens. Wat is vakantie toch heerlijk en wat genieten we van elkaar...
Zondag 29 mei 2011
Vanmorgen weer het ontbijt gemist...gingen laat slapen vannacht en dus laat wakker :-) Lekker samen
van de lunch genoten en ik heb tijd genomen om de verhalen bij te werken in mijn boekje. Het is toch anders als je met z'n 2-en bent of met zijn 6-en. Ik kom tijd te kort! Hierna gaan we even het
dorp in om aan het blog te werken maar kom tijd te kort. Met ontzettende haast lukt het me om een verhaal te plaatsen maar de foto's blijven nog even achterwege. We zouden n.l. om 14.00 uur terug
zijn om met Yuri en L&L (Lex & Lau) naar het Waterbompark te gaan.
Als we terug in het hotel komen zijn de meiden pas net op maar nog niet geland. Ze lagen er vannacht
(vanmorgen) laat in, het valt ook niet mee...
Enfin, om half drie gaan we dan met z'n 5-en op pad. Mamma ligt al heel de dag te duten bij het
zwembad, zij moet echt even bijkomen.
Het park is niet zo groot maar mooi en ontzettend schoon. De meest spectaculaire glijbanen! En we
zijn geen watjes dus over in...nou, kan je zeggen dat ik de meest spannende beleving ooit heb ervaren. Staan in een cocoon waarna de bodem onder je weg wordt getrokken en je een eind naar beneden
stort...met 50 km/uur ga je door een looping heen...dood eng! Maar mijn vrouw is een stoere chick, zij gaat er nog een paar keer doorheen, evenals Yuri en Lex. Laura en ik kijken wel...Maar toch
weer een ervaring rijker. Ga in alle attracties van het pretpark maar dit heb ik nog nooit ervaren. De rest van de glijbanen hadden ook een redelijk normaal tot hoog pittigheidsgehalte, al met al
had ik het niet willen missen!
Het waterbom park ligt in Cuban, waardoor we weer een stuk meer van de omgeving hebben gezien. De
steden Seminyak, Legian, Kuta en Cuban zijn volledig naar elkaar gegroeid. Je merkt eigenlijk niet meer wanneer je van het ene stadje in het andere overgaat. Tot op heden nog geen
herkenning...
Voor het avondeten willen we eens iets heel anders en gaan naar Sante Fe, mexicaans. Lekkere burrito
gegeten en nacho chips. We zijn allemaal wel moe en besluiten op tijd naar bed te gaan.
Maandag 30 mei 2011
Vandaag zijn we eindelijk weer eens op tijd voor het ontbijt. Daarna gaan we nog even aan het
zwembad liggen. Vanmiddag gaan we naar Nusa Dua, het strand. Maar dan begint het te regenen, goed te regenen! Wat kun je dan het beste doen? Natuurlijk, zwemmenZo gezegd, zo gedaan, heerlijk. Nusa Dua valt in het water en wij ook...we wachten af of het nog droogt
wordt...Binnen een uurtje klaart het al weer op. Toch zijn we het allen eens om een dagje lekker niets te doen. Wat zwemmen, lezen en yatshee met z'n allen. Mamma is toe aan een rustdag en ligt
lekker te dutten. Daarna gaat ze lekker op de veranda voor haar kamer zitten. Dit is ook al vakantie voor haar, niets moeten, relaxen, haar kinderen om haar heen...
's avonds maar eens wat verder Seminyak in, op zoek naar een restaurant. Het wordt Ryoshi, Japanese
Restaurant. Een echte aanrader! Wij zitten boven, buiten, en op wat spetterbuien na houden we het droog. Wat het hier zo bijzonder maakt is het uitstekende eten en de waanzinnig goede huisband; een
mix van jazz, funky achtige jamsessies (op ma / woe / vrijdag). Een echt feestje maken ze ervan! Een 7-jarige Joey die piano speelt, rapstukken, improvisatie, trompet...te gek! Het wordt weer
laat...
Dinsdag 31 mei 2011
Ook vandaag zijn we weer op tijd wakker voor het ontbijt. Maar het giet, enorm! De receptionist weet
ons te overtuigen dat het beter weer wordt vanmiddag en we besluiten ons toch naar Nusa Dua te laten rijden. Daar is het weer inderdaad wat beter maar de locatie valt tegen. Er valt niets meer te
doen, het water zit vol zeewier, is ondiep en er is geen gelegenheid voor de lunch. Hier zijn allemaal (all-inclusive) resorts aan het strand gelegen. Als we weg gaan blijken hier ook niet de
beloofde winkels te zijn. Terug naar het hotel dan maar...waar we onderweg wederom in de file komen te staan. Iedere dag staat het het bijna muurvast. De straatjes zijn te smal, iedereen verplaatst
zich met of de taxi of op de scooter. Gekkenhuis! Over een stukje van ongeveer 20 km doen we 2 uur! Als we dan eindelijk terug zijn in het hotel nemen we nog een snack en pakken een uurtje
siesta.
Voor het diner gaan we vanavond naar het centrum van Kuta. Eerst een shoppingmall in. De prijzen
liggen hier hoog dus er wordt niets gekocht. Daarna op zoek naar een leuk tentje om te eten. We vinden er uiteraard een, keuze te over! We gaan bijna allemaal voor de lokale keuken, mamma neemt
spareribs. Het eten is mooi opgemaakt en smaakt uitstekend. We treffen het toch maar goed :-) Ik ga het missen, die late diners, de luxe van uit eten, 3x p/d...
Even een stukje over Bali, Het eiland wordt ook wel het eiland van de glimlach genoemd, en met
recht! Dat heeft me 16 jaar geleden al zo aangetrokken en valt nu weer op. Het eiland is overwegend Hindoe. De balinees neemt het leven zoals het is en berust daar in. Geen boosheid, woede of
agressie te vinden. Bali kent nog steeds de ouderwetse inrichting van de maatschappij in klassen. Geboren in een klasse is sterven in die klasse. Je kunt niet rijker trouwen of een betere baan
vinden door hard leren en werken. De rijken worden rijker en de armen blijven arm. De Balinees verdient gemiddeld 60 euro per maand waarvan de helft naar de scooter en mobiel gaat. De rest is voor
eten en ceremonies. Het hindoe geloof heeft een enorm rijke traditie aan ceremonies. Om er een te noemen, een baby mag pas na 3 maanden de grond aanraken. Dit gaat gepaard met een ceremonie wat
geld kost, veel geld. Tot die tijd wordt de baby gedragen. En na 3 maanden zal de baby bij voorkeur alleen aan de hand 'lopen', liever niet kruipen. De oorsprong hiervan ligt in het rijp zijn om
geaard te zijn. De precieze betekenis ben ik even kwijt.
Men kent geen belastingstelsel in Bali en huur al evenmin. Het hebben van een huisje (of enige vorm
van een dak boven je hoofd) is dan ook niet zeker. Veel families leven met elkaar in hetzelfde huis. De tempel is eigenlijk het belangrijkste in hun leven, in afnemende belangrijkheid, die van het
dorp, op het werk en thuis.
Woensdag 1 juni 2011
Vandaag is een luie dag die iedereen op zijn eigen manier invult. Luce en ik verblijven heel de dag
in en rond (veranda) de kamer en laten onze neus pas aan het einde van de dag zien. L&L hebben de dag doorgebracht aan het zwembad. Ook mamma en Yuri zijn wat langer bij de kamer, afgewisseld
met een dutje bij het zwembad.
Yuri, Luce en ik gaan nog een laatste maal naar het strand om lekker te body-boarden. Helaas blijkt
het daarvoor te laat op de dag te zijn. Het water is te ondiep geworden en de golven slaan pas vlak bij de kant om. We gaan maar weer terug naar het hotel en nemen een duik in het zwembad. Daarna
nog even wat lezen voor we ons klaar maken voor de avond.
We zijn zo waar een allemaal vroeg klaar. Mamma en Yuri gaan naar het centrum van Kuta om nog wat te
shoppen. Luce en ik besluiten samen het Kuta op te zoeken wat ik van 15/16 jaar geleden ken. We vinden Made's Warung en Poppies Lane. Echt leuk, onveranderd! Zelfs de mexicaan zit hier nog, waar ik
indertijd eens hebt gegeten. We besluiten bij Poppies Restaurant te eten. Lekker weg van de drukke straten, romantisch en mooi aangelegde tuin (waar we nog eens leuke ideeen uit opdoen). In Poppies
Lane kopen we ons eerste souvenier, een boedha in houten frame.
Lex is niet zo lekker, zij en Laura besluiten in Seminyak te blijven. Als wij in de taxi op weg zijn
naar Kuta zien we ze lopen :-). Waar Legian indertijd nog stil en in ontwikkeling was, is het nu zo super gezellig!
Wij hebben alleen een stukje rondom Made's Warung en Poppies Lane gelopen. Dit was nog herkenbaar
voor mij maar verder ook niet. Het Hardrock cafe is naar Kuta Beach verplaatst maar zover zijn wij niet gewandeld. De straat waar het voorheen zat, met de Mc Donalds, die kan ik niet meer vinden.
En dus nemen we de taxi terug naar Seminyak. Daar nemen we nog een laatste cocktail maar dan is het tijd om te gaan slapen. Morgen een reisdag, richting het noorden, naar villa Buddha. En morgen
komt Djermo aan in Den Pasar. We zullen hem oppikken nadat we bij het hotel zijn opgehaald.
Donderdag 2 juni 2011
Zo (10.15 uur op de klok), we zijn ingepakt en hebben ontbeten. Lex is vannacht echt goed ziek
geweest. Hopelijk heeft ze het ergste gehad. Even aankijken vandaag...we worden rond half 12 opgehaald dus heb ik nu nog even tijd om wat te lezen.
Dan blijkt onze chauffeur er al een uur te zijn. Maakt niet uit, Djermo zou, achteraf gezien, pas om
12.30 uur zijn gezicht laten zien. Op naar het Noorden!