Het verhaal volgt vandaag wat later dan de foto's omdat ik het geheel kwijt was geraakt door een computer die bleef hangen. Dus eerst maar eens lekker wezen eten en nu 4 uur later een nieuwe poging :-)

Ik moet zeggen dat al jullie reacties echt heel leuk zijn, het geeft zeker de energie om een nieuw verhaal te dichten, wetende dat zoveel dit ook echt lezen.

We zijn woensdag dus vertrokken van Agra naar Jaipur. De wegen op dit traject waren een stuk beter zodat het eigenlijk een heel comfortabele rit is geworden. En ondanks dat de airco niet meer is dan twee tegen elkaar openstaande raampjes, zouden we deze mobiel, een Ambassador, niet graag wisselen voor een ‘moderne' auto. De sfeer, uitstraling en ruimte...en volgens onze chauffeur Bharat is het een zeer degelijke en betrouwbare auto dus daar gaan we dan maar blind op

Onderweg...

Na de lunch veranderde het landschap met hier en daar wat heuvels. Het viel me op dat de bomen en struiken nog vrij groen zijn, in aanmerking genomen dat de moeson in juni begint, dat is toch al 9 maanden geleden. Bharat wist te vertellen dat binnen een maand de bomen hun bladeren wel kwijt zullen zijn en dat deze in de loop van juni/juli weer aan zullen groeien. Dat betekent dat de ‘herfst' hier op het punt van beginnen staat...

We hebben twee stops gemaakt, om te beginnen met het paleis Sisodia Rani Ka Bagh. Dit paleis is special gebouwd voor de princes van Udaipur, koningin van Maharaja Sawai Jai Singh. De gebouwen zijn niet allen even goed onderhouden, in tegenstelling tot de tuin!

Wat wel leuk was om te zien is dat het paleis was ingericht in de stijl en met meubels uit die tijd (ongeveer 1710 A.D.).

De tweede stop was ook bijzonder en Monkey Temple genaamd. Daar leeft een hele kolonie apen in vrijheid bij elkaar. De tempel is vervallen en verwaarloosd maar dat geeft wel iets aparts aan de sfeer daar...op het moment dat wij daar aankwamen, net voor zonsondergang, was het blijkbaar voedertijd en kwam er een man op een fiets langs met een zak vol bananen. Wat een schouwspel!

Jaipur...

Vervolgens doorgereden naar ons hotel waar we met schemer tegen donker aan kwamen. En wat we toen zagen kwam op ons echt over als uit een sprookje, see for yourself...

De volgende dag hebben we besloten om het even rustig aan te doen. Mamma is lekker in het hotel gebleven en Lex en ik hebben op ons gemakkie wat rond gereden in Jaipur met 2 bezichtigen. Een daarvan was het Jaipur Fort met het grootste kanon ter wereld en een monument voor de familieleden van de Maharaja Sawai Man Singh II. Het leken op graftombes maar ik weet niet zeker of dat het ook was. Dat is me niet duidelijk geworden. En terwijl we door de stad reden (of aan de rand daarvan), kwamen we langs het waterpaleis van de Maharaja. Vraag met niet welke koning...foto's hiervan zijn allen geplaatst.

Aangezien we zoveel hebben gezien en zoveel informatie moeten verwerken hebben we besloten nog een dagje in Jaipur te blijven hangen. Overigens wat mij betreft de leukste stad tot op heden, met name het gedeelte ‘ Pink City' wat zijn naam heeft verkregen, hoe kan het ook anders, om zijn kleur J

Het enige dat we vandaag hebben ondernomen, behalve al dat heerlijke eten naar binnen werken en hier en daar een biertje om de dorst te lessen als gevolg van die prettige warmte, is een bezoek aan een heus shopping mall (maar daar waren we duidelijk aan het verkeerde adres) en vervolgens naar een textile factory. Daar hebben we allen wat kleding op maat laten maken dat morgenochtend in het hotel bezorgd wordt. We zijn benieuwd...

Dieren...

Er lopen hier nogal wat dieren rond waarvan ik langzaam de functie ga begrijpen. De kameel, waarvan ik niet eens wist dat ze in deze getalen voorkwamen, wordt met name gebruikt voor het trekken van vrachtkarren. Bij sommige attracties ook voor het trekken van rijtuigen. Ze horen absoluut tot het straatbeeld. Het paard komt ook wel voor als trekdier maar ik heb het voornamelijk ingezet gezien als decoratie bij huwelijken. Voor een bruiloft is het blijkbaar een heel goed moment want ik heb er toch al z'n tien gezien. Helaas nog geen beelden van kunnen maken...die weten een feestje te bouwen J. Het bepalen van een goed moment, goed geluk voor het huwelijk, gebeurt door het lezen van de hand. Overigens wordt tegenwoordig in zo'n 95% van de gevallen getrouwd uit liefde en is een gearrangeerd huwelijk toch wel een beetje verleden tijd.

Maar goed, dan hebben we nog de koe. Zij zorgen voor koeienstront wat gedroogd wordt in de zon en vervolgens dient als brandstof voor het klaarmaken van de maaltijd. De ezel wordt echt als pakdier gebruikt. Tot op heden heb ik ze bouwstenen zien dragen, die beestjes hebben het echt heel zwaar...Verder heb ik nog varkens gezien maar die functie ontgaat me vooralsnog...

Tot slot...

Morgen vertrekken we van Jaipur naar Pushkar, waar ik uitkijk naar het aanschouwen van de vele ghats...Later!