17 januari

‘s ochtends stonden we volgens plan om 7.00 uur gereed. Het duurde nog eens een uur voordat we op pad waren. Het is mij een raadsel dat we zijn weg gekomen :-) Zoveel mensen die een trip hebben geboekt, zoveel verschillende bestemmingen, busjes en reisburo's...maar met een paarse sticker op het t-shirt ons toch een mini-van in weten te praten. Vond dat ik lang genoeg had gewacht!

Op naar Kanchanaburi. 1e stop was een begraafplaats met soldaten uit W.O.II. Daar lagen ontzettend veel (jonge!) Nederlandse manschappen. Nooit bij stil gestaan...volgende halte The River Kwai. Stond al zo lang op mijn lijstje! Had er (daardoor?) een andere voorstelling van. Eerst het museum bezocht en toen de brug. En nog heel gevaarlijk om over heen te lopen. En zoals altijd is...het monument (want attractie wil ik het absoluut niet noemen) eigenlijk niet bijzonder maar het verhaal er achter geeft je toch wel even de rillingen als daar in de ontzettende hitte een stukje boven het water aflegt...

Hierna naar de boathouse alwaar we de nacht zouden doorbrengen. Eerst onze lunch genuttigd. Na de lunch volgde een programma dat voor on seen verrassing was :-) Hadden geen idee dat dit onderdeel van de tour was. De boathouse lag op The River Kwai en had in ieder geval op dat stuk een vrij stevige stroming. We warden met een bamboevolt stroomopwaarts getrokken om raftend stroomafwaarts af te leggen. Nou, rafting was het echt niet! Maar dat gegeven was komisch genoeg om toch te genieten van een kwartiertje dobberend terug te drijven naar de boathouse.

Vervolgens met zijn allen in de pick-up truck en richting een olifantenrit. Dat bestond uit een zeer hobbelig rondje door een droog stuk land. Wij zaten op de hoogste olifant die daar rond liep, wel z'n 3 meter boven de grond! Toch had het wel wat...en voor Djermo de 1e keer, dat is ook iets waard :-) Komt deze vakantie nog een keer aan bod maar geen idee wanneer. Met vaste bodem onder de voeten op weg naar een waterval genaamd Saiyoknoi. Een echte picknickplek voor met name de lokale bevolking. Het was er lekker koel, gezellig, ideale plek om even neer te strijken.

Na de waterval komen we toe aan onze laatste activiteit van die dag, de trein van Goamahamongkol naar Thakilen. Dit stuk is nog origineel vanuit W.O.II. Het landschap was op sommige stukken adembenemend!

Hierna zijn we weer terug gegaan naar de boathouse om in te checken. Moet zeggen dat deze accomodatie de minste ervaring uit India overtreft :-) Bedden vielen wel mee maar de badkamer...dat is te veel gezegd. Beter te spreken van een natte cel/ruimte, met recht! Het fonteintje is niet aangesloten op enige afvoer maar dat hindert niet. Dit gedeelte hangt namelijk boven het water en de houten planken waar we op lopen geven een kier tussen de 1 - 4 cm waardoor alles direct wegloopt. Hetzelfde geldt voor de wc...De douche...die hebben we voor een keer maar buiten gebruik gelaten. Al met al hoort het wel bij een vakantie als deze.

Op de boathouse is het vervolgens genieten van de lekker in de zon op de steiger en de blote voetjes in het water met een singha (Thais bier, aanrader!) in de ene hand en een sigaret in de andere. En dan is het eten geblazen. We zijn aangeschoven bij een Italiaanse, Anna, en Louis uit Costa Rica. Ja en toen ging het weer mis met mijn goede voornemen om op tijd op bed te liggen. Lekker met elkaar kletsen over van alles en nog wat, hier en daar in gebrekkig Engels...met een bierje, ach het is jullie inmiddels bekend. Tot Louis op gegeven moment aan gaf iets sterkers nodig te hebben om warm te worden. Het was inderdaad goed koud c.q. fris daar. En toen ging ik in de fout door te stellen dat we echte Thaise rum moesten proberen. 100 Baht (2 euro!) voor vier bijna dubbele shots...dan kun je wel voorstellen hoe de rest van de avond is verlopen. Gelukkig was het maar 20 meter afleggen naar bed. Daar ben ik neer gevallen, bedacht me wat ik allemaal nog moest doen en het volgende moment werd ik wakker in mijn kleren en door Djermo toegedekt met een deken, de schat :-)

18 januari

Op pad richting de Erawan Waterfalls. Deze bevinden zich in een National Park en bestaan uit 7 niveau's, steeds hoger de jungle in. De hoogste waterval bevond zich op ongeveer een wandeling van 1,5 km. We hebben de top bereikt J Heeft ons ongeveer 1,5 uur gekost. Killing voor mijn enkel maar zo de moeite waard!! Het was grandioos. In iedere pool zatten vissen. De kleintjes eten het dode vel van je voeten. In Bangkok moet je daar nog voor betalen. Djermo wilde het ook een keer proberen...het was de eerste keer dat ik hem hoorde gillen. Hij vond het helemaal niets!

Desondanks op de top toch een duik genomen. Op de weg naar beneden heb ik op niveau 2 nog een frisse duik genomen; tussen de nieuwsgierige vissen door en de fantasie van velen waargemaakt, onder en achter de waterval gestaan:-) Heerlijk!

Na de lunch de lange weg terug naar Bangkok waar we op het vliegtuig richting Phuket zouden stappen. Zijn daar dan ook vannacht rond 2 uur aangekomen na een vlucht van ongeveer 5 kwartier en daarna een taxirit. Omdat het zo laat was had onze chauffeur geregeld dat we tegen de plannen in om 12.00 uur opgehaald zouden worden (vandaag) om per boot naar Krabi te gaan. Maar ergens ging er toch iets total mis...

19 januari

...en worden we om 8 uur bruut gewekt door de receptioniste: quick, quick! Leave now!

Nog nooit zo snel 2 rugzakken ingepakt J Djermo lag pas 2 uur op zijn bed was is na aankomst in het hotel nog even door de hoerenbuurt van Phuket gelopen aan Patong Beach. Hij zei vanmorgen; heb nog nooit in mijn leven 30 vrouwen (of ladyboys, je weet het niet ;-)) afgewezen in een half uur tijd. Tja, ook dat moet je een keer mee gemaakt hebben.

Rond 13.00 uur komen we in ons hotel in Ao Nang - Krabi aan. Hebben daar eerst heerlijk op onze patio gezeten, aan de visvijver en zijn daarna met de scooter het dorp in gegaan om onze 1e duik in zee te maken. Heerlijk is het hier...

Na die verfrissing en mooie zonsondergang verkleed en in een goed visrestaurant aan het strand heerlijk gegeten. Garnalen met knoflook en peper, seafood noodles en inktvis in lemoen saus...tja, het kan niet op, ik realiseer het me...

Morgen gaan we naar Koh Lao Liang. Kijk er naar uit om dan even echt niets te doen, op een relatief rustig eiland te zitten...ga het gewoon maar beleven :-) !!!

Dus ik zeg, untill next time!

Groetjes en liefs van ons

p.s. foto's zijn dit keer niet tussen het verhaal te plaatsen. Misschien op de volgende pc?! Maar foto's zijn wel geupload en terug te vinden onder het kopje foto's.