Noord-Bali (Seririt - Lovina)

Donderdag 2 juni 2011 - Vervolg
We zijn op weg naar Noord-Bali, Seririt, vlak bij Lovina Beach. Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen door het poersoneel van Villa Samora. Hier zullen we 1 nacht verblijven. We worden overweldigd door de luxe, de ruimte, de inrichting, tuin aanleg etc. We komen ogen en tijd te kort. Het prachtige zwembad, de ruime jacuzzi, alle beelden, de verlichting...na alle kamers bekeken te hebben wordt de keuze gemaakt. Luce en ik hebben zicht op zee :-) Na een verfrissende duik wordt ons welkomsmaaltijd geserveerd, mie goring met sate. Zo lekker...Na een vermoeiende reisdag gaan we vroeg naar bed.

De weg door de bergen van zuid naar noord is geweldig. Dan laat Bali echt haar schoonheid zien, met zijn rijstterassen, diversiteit aan flora, iedereen geniet ervan!

Vrijdag 3 juni 2011
Vandaag staat in het teken van onze move naar villa Buddha. Deze twee villa's liggen op hetzelfde terrein maar villa Buddha ligt meer aan het strand. Hetzelfde ritueel als gister herhaalt zich weer; ontvangst, ontdekken en nu settlenen. Luce en ik hebben wederom eerste keus en nemen de beneden kamer met uitzicht op zee, een buitenhouche en prachtig bad in de slaapkamer. We genieten van het zwembad, de jacuzzi, biertje erbij, heel relaxed allemaal.
Tegen de avond worden we door 2 meiden meegenomen naar de winkel voor de aanschaf van traditionele kleding voor de inzegening. Ook de jongens doen mee, zo leuk! Daarna worden we meegenomen naar de naaister want van de gekochte stoffen moeten nog blouses worden gemaakt. Die zijn maandag klaar, ik ben benieuwd!
Dan terug naar de villa voor het dineren een rustig avondje lezen. Djermo en Yuri besluiten naar Lovina te gaan om de boel te verkennen. Binnen een kleine 3 uur zijn ze weer terug, er is op vrijdag niets te beleven omdat de locals op zaterdag nog moeten werken. Dat geeft wel aan hoe rustig het in het noorden met het aantal toeristen is.

Zaterdag 4 juni 2011
Met zijn 6-en maken we er vandaag een tripdag van. Mamma blijft lekker in de villa. Beetje zonnen en ieder hoekje en beeld vastleggen met de camera. Geloof ook dat ze niets vergeten is. We vertrekken om 11.00 uur naar de (niet-commerciele) waterval in Munduk. Een flinke waterval van wel 30 meter hoog. Lex, Luce en ik proberen er zo dicht mogelijk bij te komen, door het water heen, maar wat komt dat water met een kracht naar beneden vallen! Het lukt gewoon niet om erbij te komen. Maar lekker fris is het wel en je huid wordt ontzettend zacht van dat natuurlijke water, zo apart :-) We genieten van onze lunch in een restaurant met een prachtig uitzicht op de bergen en rijstvelden.
Hierna gaan we naar een koffie en kruiden plantage en worden onderwezen in de diversiteit van planten hier in de natuur. Wij zien het verschil soms niet en op zeker ontbreekt alle kennis; lemongrass, cacao en koffiebonen, nootmuskaat, gember, citronella etc. Kwestie van ruiken aan gebroken blad en in veel gevallen verraad de geur wel om welke plant het gaat.
Het is inmiddels later dan gepland dus wederom moet een bezoek aan een (boedhistische) tempel wijken. Die is inmiddels gesloten en zo gaan we direct door naar Air Panas (hot springs) in de buurt van Banjar. Het water komt uit de bergen en wordt verwarmd door de vulkaan. Het is hier druk met locals en als 'attractie' valt het ons tegen. Vrij klein, troebel waterbassin (door alg aanslag), alles is glad en de vloeren er omheen zijn ook niet echt schoon. We houden het kort en gaan terug naar de villa waar mamma ons al opwacht.
Onze chauffeur van de dag heet Putu. Hij is in dienst bij de villa en voor 35 euro rijdt hij ons een hele dag overal naar toe. Omdat we hem moeten 'delen' met de bezoekers van de andere villa hebben we de tweede dag hier al een planning gemaakt en een aantal dagen/dagdelen ingeroosterd :-)
's avonds gaan we dan met z'n allen (ook mamma) uit in Lovina. We beginnen met cocktails bij R33n (als we het goed onthouden hebben). Er speelt een heerlijke live band en de stemming zit er goed in! Daar sluit de boel om middennacht en we verkassen naar de club ernaast, Pashaa. In beiden tentjes is een leuke mix van toeristen met locals. Hoewel de dance mixen niet helemaal geweldig zijn gaan we toch allemaal los op de dansvloer. Iedereen heeft het super naar zijn zin. Als ook Pashaa om 3 uur 's nachts sluit gaan mamma, Luce en ik naar huis. L&L, Yuri en Djermo gaan nog even door bij Volcano, de voglende club. Daar zijn alleen locals maar ze hebben het bere naar hun zin gehad. Ik geloof dat ze rond 7 uur op bed liggen...

Zondag 5 juni 2011
In de ochtend hebben L&L, Luce en ik zwemmen met dolfijnen op het programma staan. Het lukt ons om L&L om half negen uit bed te krijgen. Dus om even voor half 10 gaan we met Putu op pad. Wat staat ons een bijzondere ontmoeting te wachten...
We rijden naar hotel Melka Excelsior in Lovina. In een groot bassin zwemt Johnny de dolfijn. In tweetallen gaan we het water in. L&L gaan eerst. Johnny is helemaal weg van Laura en wat wilt hij graag met haar zwemmen, spelen eigenlijk! Zo fantastisch om te zien hoe hij over haar benen duikt en voortduwt met zijn snuit...wat een grandioze ervaring is dat...na 10 minuten ontdekt hij Lex en wordt in zijn 'spelen' al een stuk wilder. Hij duwt haar wat meer uit het water en ook een keer onder water. Ze houdter zelfs een blauwe plek aan over. Dan zijn Luce en ik aan de beurt. Johnny ontdekt mij als eerste. Wat is hij zacht...is dat het juiste woord? Ik weet het niet. Het is in ieder geval met geen enkele ervaing te vergelijken. Het is ok wel spannend want je weet niet van welke kant hij je benadert, terwijl je op je rug in je zwemvest ligt, en welke bewegingen hij zal maken. Na 5 minuten verliest hij zijn aandacht voor mij en is Luce het helemaal! Ook zij geniet zichtbaar van het contact met de dolfijn en visa versa. Na een rijdje merk je dat Johnny er klaar mee is en gaat rustig het publiek aan de kant bekijken, Wat een belevenis voor ons...

Terug in de villa praten we met Jan over de details van de ceremonie. We vertellen hem wat we op die dag voor ogen hebben. Het moet in ieder geval geen herhaling van onze trouwdag op 29 april zijn.
Na dit gesprek krijgen Luce en ik een heerlijke massage in de Bale benong. Dit is een lounge plek aan het strand. Even anderhalf uur je verstand op nul en genieten...:-)
De rest van de dag relaxen we lekker bij de villa. Bij zonsondergang gaan Luce en ik op onze kamer in bad. De deuren open geslagen, uitzicht op zee, wijntje erbij, muziek aan...lekker even samen.
Vandaag is de staff vrij en, zo lui als we zijn geworden, laten we pizza en salades bezorgen. Daarna duiken we er allemaal op tijd in. Morgen snorkelen en duiken.

Maandag 6 juni 2011
Om 8 uur zitten we al aan het ombijt want we worden zo opgehaald door de jongens van Arrow. Na een klein uurtje rijden stappen we op de boot naar Menjangan Island. Daar aangekomen maken we ons gereed. L&L&L(uce) gaan snorkelen. Djermo, Yuri en ik gaan duiken. Djermo heeft dit jaar in Thailand zijn Padi duikbrevet gehaald dus hij gaat alleen met een gids erop uit. Voor Yuri is het de eerste keer. Hij en ik krijgen de master instructor mee. Het koraal is hier, integenstelling tot onze ervaring in Maleisie, nog mooi. De temperatuur van het water is heerlijk. Ik heb het idee dat er wel dezezelfde vissen zwemmen :-) We zien zelfs, tegen de verwachting in, een schildpad voorbij schuifelen. Drie kwartier zijn onder water zo voorbij, we worden door de boot met de meiden opgepikt en varen door naar de plek van onze twee duik. Daar nuttigen we eerst de lunch en liggen lekker lui in de zon. Het is een heerlijke dag. De tweede duik is nog mooier en duik ik zelfs tot 19 meter diep. Hier loopt het kraal steil naar beneden, heel bijzonder. Yuri geniet volop van zijn eerste duikervaring :-) Luce en Lex houden het op 1x snorkelen. Zij voelen zich helaas niet lekker genoeg. Dan is het weer tijd om terug te varen, terug naar de villa. Mamma heeft genoten van de rust en het prachtige verblijf. We gaan op tijd naar bed want morgen is de grote dag...de Balinese inzegening :-)

Dinsdag 7 juni 2011
Rond de klok van 9 uur zitten we gezamelijk aan het ontbijt. De fotograaf en filmer zijn inmiddels gearriveerd, vier man sterk! Dat beloofd wat...we gaan ons snel douchen en klaar maken voor onze dag :-) Als we uit de kamer komen liggen er twee bruidsboeketjes klaar. Zo kunstig gemaakt door onze tuinman Romy, van verse bloemen (wit/gele en paarsachtige orchidee) die op de uiteinden van ijzerdraadjes worden gestoken. Het groen is van bananenblad, prachtige en in Balinese stijl gevormde boeketjes :-) Dan is het tijd voor het aansnijden van de taart. Dit doen we samen, lekker traditioneel geven we elkaar een hapje...applaus :-) De taart smaakt naar speculaas, best lekker, en op de taart liggen 2 chocolade hartjes met onze namen erop, afgemaakt met vers fruit. Slagroom kennen ze hier eigenlijk niet (helaas voor mamma). Rond 11 uur is het tijd om te vertrekken naar Banjar, waar we dan toch de boedhistische tempel bezoeken - Brahma Vihara Ashrama. Het boedhisme ligt dicht bij het hindoeisme, laten we ons vertellen. De tempel bevat veel Thaise iconografische elementen. Ook hebben ze een miniatuur van de Borobudur op Java nagebouwd. Daar ben ik al eens in 1996 geweest. De betekenis van het indrukwekkende bouwwerk ben ik kwijt...Na het bezoek rijden we door naar de Sambangan hills waar we bij Shanti de lunch nuttigen. Speciaal voor ons speelt er een gamelan orkest traditionele muziek. Dit is een slagwerk ensemble, geleid door trommels, met enkele blaas - en snaarinstrumenten. Vanmiddag is het 'orkest' 2 man sterk en lijkt voortdurend hetzelfde deuntje te spelen. Dat gaat vervelen, kan ik je verklappen! Maar de locatie is magisch. Een prachtig aangelegde tuin met uitzicht op het dal...hier wordt nog een kleine foto shoot gemaakt van Luce en mij. Na het eten lopen we nog een stuk naar beneden om te genieten van de omgeving, op zoek naar het verfrissende water van de waterval. Helaas is er voor ons geen tijd meer om een duik te nemen. Djermo heeft zijn 'zwembroek' echter al aan en duikt er nog wel even in. Dan is het tijd om te gaan.

Terug bij de villa is het al kwart over 4 en de ceremonie start over een half uur! Gelukkig heeft de staff al onze kleding gestreken. Maar voor we ons haasten kijken we eerst nog onze ogen uit; iedereen heeft zich in de mooiste kleding gestoken. We worden met een regen aan bloemen binnen gehaald. Overal zijn mooie bloemen die het interieurversieren. Op bed ligt een hart van bloemen, in het zwembad ligt een hart van bloemen, het water in de volle badkuip op onze kamer is bedenkt met bloemen...het kan niet op! Dan gaan we ons vlot gereed maken, zo spannend wat gaat komen :-)
Rond 17.00 uur start Jan (samen met Huwiene beheerder van de villa's) de ceremonie met een speech, en wat voor een! De tranen blijven vloeien...op ons verzoek heeft hij samen met Putu uitgezocht wat de betenis van de ceremonie is. Zo geeft hij ons uitleg over wat gaat komen, wat Bali voor ons betekent en waar we dankbaar voor zijn. De gehele ceremonie wordt begeleid door een gamelan orkest, bestaande uit 4 personen. Hun repetoire is duidelijk breeder dan 's middags :-)
Na de speech volgt op ons verzoek de uitwisseling van onze 'verlovingsringen' van Buddha to Buddha, gemaakt op Bali. Toepasselijker kon het niet...applaus en cocktails (jus d'orange met arak, een lokale sterke drank, 40% alcohol), felicitaties en een kado van de staff. Mooie oorbellen voor Luce en mij, die we direct in doen om tijdens de ceremonie te dragen. Omdat de priester wat verlaat is maken we van de gelegenheid gebruik om nog wat mooie foto's op het strand te maken, bij ondergaande zon.

Als de priester dan op zijn scooter is gearriveerd start hij met het aanroepen van de goden door middel van een helder, vrolijk belletje. Op dit moment treden Luce en ik aan. Nadat we de juiste posities hebben ingenomen (Luce is hier voor hun de man, vraag me niet waarom...) en de aandacht van de goden zijn getrokken, starten we het 'Biakkaon'; het verleden vaarwel zeggen door met zwaaibewegingen de problemen tot je te nomen en ze vervolgens in 4 richtingen van je af te zwaaien. We offeren aan de goden om hen gunstig te stemmen, om ons verleden tot zich te nemen. Dan volgt 'Sambuk'; we branden een kokosnoot om het slechte uit ons te verbranden. 'Kleling'; we lopen drie keer rond de offers omdat het leven drie elementen bevat, n.l. geboorte, leven en dood. We tikken tegen de schaal van de noot (met daarin een ei) aan, symbool van samenzijn. We zetten onze voet op de brandende kokosnoot om met het voorbije af te rekenen. We drinken holy water (we zuiveren) en nemen rijst als puurheid op ons gelaat. Als de priester weet dat de goden ons schoon vinden van onze achtergrond dan gaan we naar een andere plek, daar waar de 'Natab' plaatsvindt.

Tijdens de Natab huwen we. We verbinden ons met het touw om de pols die onze verbondenheid symboliseert. We zitten dicht bijeen, dat is de eenheid, samen een gedacht. 'Balang'; om ons hoofd gelijke symbolen, samen positieve gedachten. We offeren om de goden ons te laten zegenen met voorspoed en geluk. We eten samen (ei en rijst), we drinken samen (water) om onze verbondenheid te tonen. En als laatste weer rijst op ons voorhoofd, wat het einde van de verbintenis ceremonie aangeeft...

Iedere stap/actie wordt gevolgd door applaus. De persoonlijke betrokkenheid is zo groot, tastbaar, zichtbaar, het heeft op ons een behoorlijke impact. Dan volgen de felicitaties, waarbij mamma voor gaat en dan de rest volgt. Na al die indrukken zou je het haast vergeten maar er volgt nog een uitgebreid diner waar uiteindelijk een man of 20 van eten. Het lekkerste eten wat we tot op heden hebben genoten...en allemaal bereidt door de staff! Inmidels is een bandje gestart met spelen. Zij spelen oude en nieuwe popnummers. Balinezen zijn zeer getalenteerde mensen op dat vlak, met name de gitaar. Helaas zijn mamma en Yuri goed ziek. Zij liggen vroegtijdig op bed. Maar niet voordat we een openingsnummer hebben gedanst, ' I don't wanna miss a thing van Aerosmith. Een goed alternatief aangezien 'onze' nummers van Nederlandse bodem zijn en de band die nummers niet kent...Op het nummer van 'La Bamba' danst iedereen mee, de staff, Jan & Huwiene...feest! De muziek stopt rond een uur of tien en zo ook het 'feest'. Best lastig om dat met vijf man aan de gang te houden. Iedereen gaat naar bed, behalve wij :-) Het mag de pret niet drukken want we hebben een fantastisch, onbeschrijvelijke dag gehad. We ruimen op en sluiten af, samen met Made (security) die we beleefd vragen ons wat privacy te geven. Wij bouwen ons eigen feestje, eerst in de jacuzzi en daarna in ons bloemenblad...

Woensdag 8 juni 2011
Vandaag blijven we wat langer liggen. De staff komt pas om 11:00 uur voor het ontbijt.
Na het ontbijt gaan Luce en ik pinnen en een boodschap doen in het dorpje (Seririt). We rijden op ons gemak heen en weer. 'S middags komt de de masseuse langs. Yuri, Laura en Lex gaan in de eerste ronden. Daarna gaan Luce en ik, om te genieten van ons huwelijkskado van Jan en Huwiene. Tegen het einde van de dag verzamelen we ons allemaal in de jacuzzi, voor een laatste rondje borrelen :-) We zwemmen nog wat, een eerste en laatste duik in de zee...en dan is de fotograaf er, met het album en de foto's en film op dvd. Het is zo mooi geworden! Iedereen is enthousiast! Voor de laatste keer krijgen we een heerlijk diner geserveerd waarna we gaan inpakken.
's middags is de dokter nog voor Yuri geweest, gelukkig is hij al aan het opknappen. Hij heeft een anti-biotica kuur gekregen en iets tegen de diarree. Die laatste deelt hij met Lex want ze heeft behoorlijk last van haar darmen. Met mamma gaat het nog niet veel beter. Het is een wonder dat ik gespaard blijf van al die narigheid. Zal ik inmiddels dan toch wat weerstand hebben opgebouwd?

Donderdag 9 juni 2011
Vanochtend zitten we al om 7 uur aan het ontbijt. We moeten om 8 uur weg en dan is het nog krap aan om voor de rest op tijd te zijn. Ze vliegen om 13.00 uur en het is zeker 3 uur rijden. Rond half twaal komen we aan in Den Pasar. Het afscheid is kort en snel, wat in schril contrast staat met wat we de afgelopen 2 weken hebben gedeeld. Maar over een week zien we elkaar weer!

Luce en ik vervolgen onze weg naar Domestic Departure en weten een vliegticket te kopen naar Mataram, Lombok om 14.00 uur. We lunchen op ons gemak bij de Mc Donald waarna we inchekcen. We mogen op deze binnenlandse vlucht slechts 15 kg/p/p meenemen en moeten dus nog een klein bedrag bij betalen voor onze bagage. Binnen een half uur zijn we in Mataram. Na een telefoontje worden we een kwartier later opgepikt en naar ons hotel Jeevaklui gebracht. We hebben geen idee meer van wat we hebben geboekt. Het blijkt kleinschalig opgezet, met twee verdiepingen bungalows, allen ocean view. De kamer is schoon, ruim en oogt luxe. We hebben een grote tv met dvd-speler, we zien mogelijkheden :-) Op de heerlijke loungebank op de veranda komen we een beetje bij. Na het bewonderen van een mooie zonsondergang besluiten we vroeg te eten, een tafeltje aan het strand. Het windje is eigenlijk best fris, we trekken zelfs een vestje aan. En dat na die temperaturen in Maleisie...het eten is goed, de bediening super! Maar eigenlijk kunnen we niet wachten om de film van de ceremonie te bekijken dus snel op bed!
De film is gewerdig, zoveel details, alles vastgelegd, ontroerend...wat is deze herinnering mooi vastgelegd, in z'n korte tijd. Hierna beginnen we aan de film 'Salt' maar zelfs de aanblik van Angelina Jolie kan ons niet wakker houden...

Vrijdag 10 juni 2011
Vandaag vroeg wakker en besluiten gelijk te ontbijten. Heerlijke broodjes, vers fruit, gebakken ei...en dan is het tijd voor mijn blog. De derde week staat erop! Foto's lukt nog niet, het programma daarvoor is voor Windows en hier staat een deftige Mac. De lunch genieten we aan het strand. Luce leest haar boek en ik ben een paar uurtjes zoet met het bijwerken van mijn boekje...and here we are...helemaal bij! Nu even lekker naar mijn meisje, mijn vrouw :-) Morgen de vierde week uitwerken op het blog...

Zuid-Bali (Seminyak / Legian / Kuta / Cuban)

Perhentian Kecil

Woensdag 18 mei 2011
We vertrekken om 7 uur vanuit ons hotel, richting onze minibus in Kuala Tahan. Dan blijkt dat we slechts met zijn 3-en de rit, via Jerantut naar Gua Musang zullen doorbrengen dus we hebben heerlijk de ruimte. In Jerantut is de laatste mogelijkheid tot pinnen, zo gezegd, zo gedaan. Om 12.45 uur arriveren we in Gua Musang. We hebben een half uur voor de lunch voor we van bus verwisselen en verder rijden richting Kuala Besut. Helaas is de minibus nu afgeladen met 9 mensen en hun rugzakken en zit ik erg slecht. Om half 5 komen we aan in Kuala Besut en moeten we ons haasten om de laatste jetty (fastboat) te halen. Bij de pier aangekomen is het echter nog een half uur wachten dus haasten om niets. De jetty is met recht een fastboat, 2x 150 PK! Knallend over het water. Binnen een half uur zijn we dan eindelijk bij Perentian Kecil, het kleine zusje (het naast gelegen eiland Perhentian Besar is groter en rustiger). We moeten van de jetty overstappen op een vissersboot die ons zo dicht mogelijk naar de kant brengt...nat tot over de knieen want op dit eiland kennen ze geen pier. Maar wat een mooi gezicht, het eiland, het water, strand...doet me willekeurig terug denken aan Thailand vorig jaar, Koh Phi Phi Ley en Don...We laten ons afzetten op Long Beach. Op raadpleging van The Lonely Planet en Hotspot (app op de Iphone) lopen we direct naar Matahari. Lex gaat nog buurten maar vind op het eerste gezicht niets beters. We blijven hier. We hebben een bungalow, achterin de tuin, naast de publieke wc's, met voor ons een bouwput. Niet ideaal maar met 30 meter sta je op het strand en nog eens 20 meter verder in de warme zee.
Onze eerste duik is de tweede prioriteit na het vinden van een kamer....zo lekker! En geen regen De slippers gaan uit (om de rest van de week stof te happen in de hotelkamer. Alles op blote voeten hier...)
Daarna douchen. Na een lange dag reizen is dat wel heerlijk. Helemaal fris gaan we rond 21.00 uur eten, op het strand. En zo lekker gegeten! Lex had beef Malasys curry en ik Fried Malasian style met fried rice Malasian, goede keuze! En ze hebben zowaar bier Tijdens het eten verkoopt iemand Tiger biertjes uit een koelbox. Een onverwachts kadootje. Onderweg, maar ook in de Lonely Planet, word je voorbereid op een alcoholvrij verblijf omdat de islamitische geloofsovertuiging hier overheerst. Maar we slagen er in zelfs een bar te vinden waar de bier verkopen, helemaal goed Na z'n lange dag houden we het na 2 biertjes voor gezien. Ik neem nog een biertje mee om op de veranda bij de kamer op te drinken, muziekje erbij en wat schrijven:
er is in het hotel pas na 18.30 uur stroom. Het bereik van de mobiel is ook heel slecht tot onmogelijk. Dat maakt contact met thuis een stuk lastiger...dat ga je dan wel missen hoor!

Bij Matahari hebben ze een heel apart huisdier, een varaan! Eentje van ongeveer 1,5 meter...hmm, die kom ik 's nachts niet graag tegen onder de veranda. Maar wij hebben ook ons eigen huisdier op de kamer, een gekko (een klein aandoenlijk reptiel, goed tegen de muggen moet je maar denken). We hadden ons vanmorgen voor het laatst ingesmeerd met deet en na 10 minuten op het eiland hadden ze me al goed te pakken! Tijd voor bed...

Donderdag 19 mei 2011
Ff rustig bijkomen op de veranda, in de bloed hete zon. Lex gaat al vroeg naar het strand. Ik doe eerst mijn oefeningen. We nemen een ontbijtje op het strand en proberen zoveel mogelijk in de schaduw te zitten. ook gaan we regelmatig zwemmen, op zoek naar verkoeling. Tussendoor wat lezen...we blijven aan het tafeltje onder de parasol zitten tot na de lunch. We lopen de winkeltjes af op zoek naar een luchtbedje voor op het strand en in het water. Dat ligt waarschijnlijk beter dan op het zand. Na een siesta van 2 uur terug naar het strand, het water op met onze luchtbedden. We vergeten ons in te smeren en zelfs om half zes tegen de avond verbrand je nog! Een goede les voor morgen...
Met eten nemen we een BBQ menu. We kiezen voor garnalen, lekker veilig. We hadden ook voor baracuda of haai kunnen gaan...misschien volgende keer. Hierna drinken we bij de Buffalo bar nog een paar biertjes. Er staan lage tafeltjes op het strand, rieten matjes op de grond en waterpijp op tafel...lekker vakantiegevoel krijg je daarbij.

Vrijdag 20 mei 2011
Vandaag doen we niets anders dan luieren op het strand, beetje lezen, beetje zwemmen en af en toe slapen (Lex dan, mij lukt dat helaas niet). We ontmoeten Robert, hij is vandaag aangekomen en zo kletsen we de tijd vol tot een uurtje of 7, als de zon ondergaat. Na het eten gaan we naar de Black Tip waar een goed feestje wordt gevierd. Ook wij gaan dit keer aan de waterpijp, wat herinneringen terug roept aan India...Na voldoende biertjes besluiten Robert en ik dat wij ook wel eens met vuurballen willen spelen. Lex is het er niet mee eens (en eigenlijk had ze ook wel gelijk, spelen met vuur zogezegd). We hebben geluk dat we elkaar niet raken...maar het was wel heel gaaf om te doen!

Zaterdag 21 mei 2011
Vandaag doen we de long trip snorkelen. We gaan naar zes plekken, van shark tot turtle point. En we zien dan ook echt grote schildpaden over de zeebodem lopen, kleine haaien om je heen zwemmen en nog zoveel moois onder water! Ik heb een weggooi onderwater camera gekocht, hopelijk zijn de foto's gelukt.
Gelukkig is het vandaag wat bewolkt want anders verbrand je enorm, zo'n hele dag in het water. Het koraal vinden we erg tegen vallen. We horen van iemand dat het 15 jaar geleden nog mooi was. Er is zoveel koraal dood gegaan. Enerzijds doordat de mens er op gaat staan en anderzijds omdat het zeewater opwarmt, meer dan voorheen.
In de avond is er dan weer een feestje bij Black Tip. Dit is voorlopig even de laatste keer. Het blijken illegale barretjes te zijn zonder vergunning en ze verwachten politie controle. Dat wordt nog eens scherp aangezet doordat er een helicopter een aantal dagen laag over het strand scheert...zo intimiderend. Er zitten gemaskerde duikers in maar het komt niet tot actie. Enfin, het was een goed feestje (val ik al in herhaling?) We ontmoeten twee leuke jonge, maleisische mensen (Kim en Ong) en praten over elkaars cultuur, (on)mogelijkheden, politiek etc. Heel leerzaam. We dansen (weet je dat dat ontzettend zwaar is op het strand!) en drinken wat. Aan het einde van de avond/nacht gaan we 'skinny dippen' in de zee

zo heerlijk, de temperatuur van het water.

Zondag 22 mei 2011
We genieten van onze brunch in een van de drie restaurants op het strand als twee vissers uit het water komen met een zwaardvis van wel anderhalve meter. Trots dat ze zijn

Die komt vanavond waarschijnlijk op de BBQ terecht. Iets dat ze iedere avond doen hier. Gisteren hebben we bijvoorbeeld haai gegeten. Iets dat ik nog nooit heb gegeten. Moest het proberen...het is ontzettend taai en vrij droog. Ik weet niet of het te maken heeft met de manier van bereiden. Geloof niet dat ik het ooit nog eens zal bestellen.
Na de helicopter van de afgelopen twee dagen komt er nu een straaljager over ons heen gevlogen. Het kippevel staat op heel mijn lijf! Rare acties van de overheid...de lokale bevolking weet eigenlijk ook niet goed wat hun overkomt, dit soort machtsvertoon hebben ze niet eerder meegemaakt. Het zet je aan het denken...
Vandaag ondernemen we verder niets, lekker onder de parasol op het strand, lezen, zwemmen en power nap Na de tijdelijke sluiting van de barretjes op het strand verwachten we voor vanavond geen gezelligheid. Dan blijkt de monkey bar open te zijn en wel een vergunning te hebben voor de verkoop van alcohol en dus nuttigen we dan nog maar het een en ander. De sfeer is hier goed, ze draaien weer eens wat andere (onbekende) muziek, goed te doe.

Maandag 23 mei 2011
Vandaag verloopt eigenlijk zoals zondag, we genieten van het niets hoeven. Tegen de avond lopen we Kim en Ong tegen het lijf. Het blijkt dat Ong om 0.00 uur 21 jaar wordt en dat moet gevierd worden. We spreken af in de Monkey Bar. Na het eten trotseren we de eerste serieuze regenbui en lopen van het restaurant naar de Monkey Bar. Robert, Lex en ik brengen voor Ong een flesje Vodka mee. Die hadden we zaterdag ingeslagen, in de veronderstelling dat er geen bier meer te krijgen zou zijn. Er gaan er deze avond genoeg doorheen. Het is een hele leuke, laatste avond op Perhentian Island.

Dinsdag 24 mei 2011
We vertrekken om 11.00 uur van 'ons' eiland. Dit keer met de Jetty waar 2x 200 PK achter hangt. Op het vaste land wacht de taxichauffeur (die we gsiteren geregeld hebben) ons al op en brent ons naar het vliegveld in Terengganu. We komen er rond half drie aan. Dan begint het uitzitten van onze tijd. We vliegen pas om 21.20 uur in de avond. De vlucht verloopt prima en om 22.15 uur komen we op Kuala Lumpur LCCT aan. Dit is het 'oude' vliegveld waar nu de nationale vluchten op aankomen. Vandaar uit pakken we de lokale bus naar het internationale vliegveld, KLIA.

Woensdag 25 mei 2011
Aangekomen op KLIA is onze eerste prioriteit wat te eten en zo staan we even voor twaalven in de rij bij de Burger King. Dat smaakt me toch goed! Daarna op zoek naar een plek om te slapen. Lex lukt dat een beetje, mij helemaal niet. Rond 2 uur besluiten we ons te verplaatsen van de aankomsthal naar de vertrekhal. Inchecken lukt niet tot 6.00 uur dus dan nog maar even liggen. Ik kan de slaap niet vatten, veel te onrustig want mijn vrouw komt nu wel heel snel dichterbij.
Dan is het eindelijk zover, het is 6 uur (achteraf blijkt dat de rest om 5.50 uur is geland). We frissen ons wat op, checken in en gaan door de immigratie. Wat we niet weten is dat Luce en de rest aan de andere kant staan om toegelaten te worden tot Maleisie. Bij aankomst blijkt n.l. dat Luce haar rugzak niet in het aansluitende vliegtuig naar Bali is geladen. En luggage claim komt na immigratie...voor hun is het rennen geblazen om alles op tijd te regelen, op tijd de bagage in te checken en te boarden...
Eenmaal door immigratie lopen Lex en ik vergeefs naar hun te zoeken...dan maar wachten bij de gate, waar we hun zeker moeten treffen om te voarden...en ja hoor, rond 08.30 uur zie ik mijn liefje op me af komen rennen. O, wat heerlijk haar weer te zien, te voelen! Op de vlucht naar Bali zitten we naast elkaar, helemaal happy, verliefd

De vlucht van 3 uur lijkt lang, voor ons allemaal. Dat komt waarschijnlijk omdat we zo moe zijn, iedereen is ook al zolang in touw. Rond 14.30 uur arriveren we bij ons heerlijke hotel en binnen een uur liggen we bij het zwembad. Ok, wij iets later dan de rest Hoe dan ook, de vakantie is nu voor ons allemaal begonnen.

Taman Negara - Tanah Tembeling naar Kuala Tahan

Maandag 16 mei 2011
Zo, op weg! Het is lekker geweest in Tanah Rata. Maar het stadje zelf heeft niet zoveel te bieden. Het is eigenlijk volledig op touristen gericht. Met een mail road, vol met hostels, restaurantjes, winkels en ATM's. Verder zijn er geen bezienswaardigheden. Tijd om te gaan...

De minibus is comfortabel. Het is 3 uur rijden maar de rit op zich...te goede vering in het busje! Soms word je gewoon gelanceerd van je stoel! Dan maar lezen en wat muziek luisteren. De tocht naar Tanah Tembeling is wederom heel mooi. Ik verbaas me over de behendigheid van de lokale boeren. Die verbouwen echt alles wat wij ook maar aan groenten kennen, in de bergen, op die stijle heuvels. Bewonderenswaardig...

De tijd vliegt eigenljik zo voorbij en inderdaad, 3 uur later komen we aan in Tanah Tembeling, vanwaar we de bootocht (Jetty) over de rivier maken van wederom een uur of 3. Het is ontzettend warm hier...en droog! Net een permit gehaald om het National Park van Taman Negara in te mogen en een camera te gebruiken. Heb je die bij controle niet bij je, kun je een flinke boete verwachten.

De tocht over de rivier is heerlijk, met de wind door onze haren, in die warmte...de omgeving is mooi maar niet bijzonder. Rond half vier begint het echter te regenen. Met bakken komt het uit de lucht.

Gelukkig zitten we achterin en overdekt zodat we grotendeels droog bljiven. De bagage wordt onderweg veilig gesteld voor de regen met de aanwezige middelen, zoals zitkussens en reddingsvesten. Maar dan zijn we er, Mama's Chop Restaurant in Kuala Tahan. Is Tanah Rata als dorpje niet veel, vergeleken met hier is het een stad! De prijzen voor een kamer zijn best pittig dus als 'echte' backpacker checken we in bij Teresek View Motel, lekker basic, erg smoezelig; alleen dekentjes om onder te slapen, douchen met je voeten in de wc-pot, het weer (ook wel bekend als schimmel) op de wanden...hierna gaan we kijken wat onze opties zijn in de omgeving. De kortste route door de jungle duurt 3 uur, dit is geen optie met mijn enkel. Een beetje ontgoocheld komen we tot de conclusie dat we heel dit eind alleen voor de boottrip hebben afgelegd. De busticket naar Pulau Perhentian Kecil vertrekt de volgende morgen niet alleen al om 8.00 uur in de ochtend, ook rijden we helemaal terug naar Jerantut. Dit is nog een stukje verder terug dan waar we op de boot zijn gestapt. Dat betekent in theorie dat we pas rond 16.30 uur aankomen bij Kuala Besut, om vandaar uit de boot te pakken naar Perhentian Kecil. Een goed uurtje later zitten we aan ons 1e biertje en, hoewel we er een flink stuk voor hebben moeten lopen, besluiten we: some you win, some you lose...het hoort erbij!

Na een paar biertjes lopen we terug naar de floating restaurant van Mama's Chop. Daar vallen we binnen op het moment dat er een film wordt gedraaid over het regenwoud. Dat doet ons besluiten dat we niet z'n eind hebben gereisd zonder de jungle in te gaan. We boeken de kortst mogelijke trip, de Canopy walk + Bukit Teresk. Mocht het onderweg te zwaar worden, hebben we altijd de keuze om eerder terug te gaan om op de groep te wachten.

Dinsdag 17 mei 2011
Ondanks ons onderkomen hebben we toch een redelijke nacht gemaakt. Na een ontbijtje met toast en jam stappen we in de boot en varen een stukje de rivier op. Aan de overkant stappen we uit en beginnen aan een flinke klim op trappen naar boven. Op een gegeven moment kom je bij de 'ingang'. Daar ga je via een torentje naar boven en begin je aan de wandeling in de bomen. Ik geloof dat we iets van 7 loopbruggen zien. Je loopt feitelijk van boom naar boom. Gelukkig zijn het zeer stevige constructies :-)

Maar daarna, dan begint het klimmen pas echt! Ik merk al gauw dat ik aan conditie enorm te kort schiet...maar mijn lijf heeft me zonder al te veel klagen toch maar mooi tot het 2e viewpoint gebracht. Pas bij de afdaling merk ik dat ik iets te veel heb gevraagd van mezelf. De afdaling is pittig en we zijn drijfnat van het zweet...maar het was de moeite waard!

Dat wil zeggen, het is bijzonder te lopen in een woud dat miljoenen jaren oud is. Helaas zien we geen levende dieren, daar is het te druk voor. 's avonds zie je meer maar daar wagen we ons niet aan. Lex heeft bij licht alleen al 3 bloedzuigers op tijd weten te verwijderen, ik heb er 1 te pakken gehad. De rest van de groep heeft nergens last van...ze vinden ons lekker :-)

Terug bij Mama's Chop komen we eerst even bij van de intensieve ochtend, voordat we aan de helling (de enige weg naar onze kamer) naar boven beginnen. Terug op de kamer een uurtje op bed gelegen. Dat is net even wat we nodig hebben. Daarna kleden we ons om en gaan op pad voor een biertje, want z'n inspannend resultaat, met deze afloop, moet gevierd worden! Zo gezegd, zo gedaan :-)

Cameron Highlands en Taqman Negara zijn de meest prachtige gebieden als je van wandelen houdt. Er zijn in de highlands wel negen trails (routes), verschillend in tijd en intensiteit. Van Taman Negara heb ik dat nog niet echt gezien als optie maar wel dat je trektochten van verschillende dagen kunt maken, met overnachting in de jungle. Dus als wandelaar (wat wij dus niet zijn) kom je wel aan je trekken!

Op zeker vertrekken we morgen met de bus naar Pulau Perhentian Kecil. Het wordt, zoals gezegd, een lange rit. We rijden terug naar Jerantut waar we de laatste mogelijkheid tot pinnen hebben. Op heel het eiland bevinden zich geen geldautomaten of banken. Ze hebben zelfs maar gedeelten van de dag stroom. Daar moeten we een ticket voor de boot kopen. In Gua Musang vindt na de lunch een buswissel plaats waarna we in een stuk doorrijden naar de kust. Hopelijk vinden we op Perhentian Kesil een mogelijkheid om verder verslag te doen van onze belevenissen. Dus tot...?!

Kuala Lumpur - Cameron Highlands

Woensdag 11 mei 2011 - vliegreis

Met een uur vertraging vertrekken we uit Amsterdam, richting Maleisië. Als verrassing blijkt de B747 maar met ongeveer 80 personen (35% van zijn capaciteit) gevuld te zijn dus zodra de boarding sluit zoeken Lex en ik lege rijen met vier stoelen op. Dat gaat de vlucht zeker vergemakkelijken. In de praktijk heb ik ook grotendeels van de vlucht geslapen, alleen Lex heeft niet meer dan 2 uurtjes weten te pakken. En dat op een vlucht van 12 uur...

Donderdag 12 mei 2011 - Kuala Lumpur
We arriveren rond 7.00 uur locale tijd. Met de aerotrain verplaatsen we ons naar het andere gedeelte van het vliegveld waarna we de Klia Ekspres naar het centrum van Kuala Lumpur (KL) nemen. Daar vandaan nog een taxi die ons naar het in Nederland geboekte hotel brengt.
Aangekomen pakken we een douche, klaar om de stad te verkennen. Lex krijgt na het genoten ontbijt echter een flinke dip en neemt een powernap. Dat geeft mij de tijd om uit te vogelen hoe we ons het beste in deze onbekende stad kunnen verplaatsen. 's middags nemen we de taxi naar Petronas Towers. Helaas is de skybridge gesloten dus blijft het bij foto's schieten van de buitenkant.

Toch altijd weer bijzonder om aan de voet van een wereld bekend gebouw te staan, wat je tot op heden alleen van tv en bladen kent. Omdat we hebben afgesproken slechts een nacht in KL door te brengen is het van belang dat we onze volgende stap plannen. Hiertoe besluiten we naar het Malysian Tourist Centre te gaan. Daar aangekomen worden we niet echt wijzer. Terwijl we de opties onder het genot van een biertje bespreken (en berekenen) begint het te regenen met onweer. Dag 1...Met een plan op zak besluiten we eerst een tempel in Chinatown op te zoeken en trotseren de regen. He, tenslotte zijn we op vakantie en we nemen het ervan! We nemen de metro (LTR) en stappen uit bij Pasar Seni. Hier in de buurt zou een van de mooiste tempels, de Sri Mahamariaman Temple, zich moeten bevinden. Omdat het goed doorregent en we eigenlijk niet goed weten welke kant we op moeten dan eerst nog maar een biertje. In het restaurant meer dan genoeg mensen die je op weg willen helpen. En zo gaan we op pad, met een volle blaas opdat het toilet geen optie was, zo smerig. Dat maakt het echter lastig de weg te vinden en langzaam maar zeker verleg je je prioriteit en wordt het vinden van een wc heel belangrijk

Dat lukt maar daardoor hebben we de tempel moeten laten schieten. Ach, dit is Azië, we komen er vast nog genoeg tegen!
Volgende stap is het vinden van het Puduraya Bus Station, om een busticket voor de volgende dag te kopen naar Cameron Highlands. Het was een behoorlijk eind lopen maar dan heb je ook wat. Voor 3,50 euro p/p zit je 4 uur later in Tanah Rata, tussen de theeplantages.
Op weg terug naar het hotel nuttigen we hier ons eerste avondmaal. Veel keukens zijn op de kaart vertegenwoordigd, Indian, Thai, Chinese en local dishes. Voor nog geen 5 euro hebben we samen gegeten en gedronken, beter!

Vrijdag 13 mei 2011 - Cameron Highlands (Tanah Rata)
De bus vertrekt met een kleine half uur vertraging. Maar wat een manier van verplaatsen! De stoelen hebben een zitvlak van wel een halve meter die helemaal onderuit kunnen. Een voetensteun en ruim een halve meter beenruimte en als je zin hebt, kun je een Engelstalige film kijken. Een aanrader dus!
Ik besluit mijn gedachten op te schrijven, te beginnen met de eerste indrukken van Maleisië, Luala Lumpur. Onwillekeurig ga je landen in Azië toch met elkaar vergelijken. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal erg schoon terwijl aan de andere kant er even verder op een gat in de weg zit, aangegeven met een lange stok en waar mensen hun afval in gooien. Zo ook lijkt de rivier een gewillige dump plaats. Echter geen open riool zoals in India (New Delhi). De verschillen zullen ook wel te maken hebben met het verschil tussen arm en rijk. En o ja, er is hier, zoals in India en Thailand, geen Tuktuk of Riksja te vinden. Maar net als in Bangkok staan ook hier grote en hoge blokken beton met appartementen in de buitenwijken. Niet mooi maar praktisch...
Wij hebben ons hotel bewust gekozen in de wijk Bukit Bintang, wat erg in trek zou zijn bij backpackers. Dit zie ik niet zo snel terug, dat was in Bangkok zeker wel het geval. Niettemin ligt het lekker centraal, dat dan weer wel.

Overigens is vandaag een prachtige warme dag. Gister van een Engelsman vernomen dat het dan dik in de 40 graden kan worden, ook geen grap...
De weg is tot op heden zeer goed en ook hier weer een zeer schone omgeving. een prachtige omgeving btw, wat Lex allemaal mist omdat ze ligt te slapen. Je kunt aan de omgeving goed zien dat je je in Azië bevindt. Als we gaan klimmen verandert het landschap met een veel grotere diversiteit aan bomen, prachtig! En inderdaad, 4 uur later komen we aan op de plaats van bestemming Tanah Rata. We krijgen een aantal flyers in de handen gedrukt en besluiten naar Father's Guest House te gaan, wat een goede keus blijkt voor de eerste prioriteit, een onderkomen. Een stukje uit het centrum, de heuvel op, een gemoedelijk ' backpackers' verblijf. Rustig, schoon, mooi uitzicht...perfect zo.

(Op het moment van nemen was het enorm aan het regenen).

Even omkleden en terug naar het dorp, voor de volgende prioriteit, eten (ok, geld, om deze prioriteiten te kunnen bekostigen)! Dit keer, behalve de maggi noodle soup (ze zijn hier dol op maggi!), echt uit de Maleisische keuken. Lex heeft een Thosai (of Dosai), gevuld met kip, kaas en aardappel. Ik ga voor de gevulde pancake met kip en ui. Zowel de Thosai als de pancake zijn gemaakt van een mengsel van meel en rijst. De pancake is echter flinterdus en de Thosai meer een dikke pannekoek zoals wij dat kennen. Het wordt geserveerd en gegeten met (3) verschillende curry's, heerlijk!

Na het verzorgen van de innerlijke mens, besluiten we ook zorg te besteden aan de buitenkant, in de vorm van een body & foot massage. Vijf kwartier heerlijke verwennerij

Dan is het inmiddels avond geworden als we terug naar de Guest House gaan. De avond die volgt wordt in beslag genomen door nieuwe contacten en het plannen van de volgende stap. Door de vele verhalen van andere gasten en het lezen van The Lonely Planet zijn we er nog niet uit! Lastig...laat slapen en vroeg weer op voor de excursie van morgen, naar de Mossy Forest.

Zaterdag 14 mei 2011 - Cameron Highlands (Mossy forest en tea plantages)
Na een goed ontbijt vertrekken we rond 9.00 uur in onze jeep met zes andere personen. De eerste stop is midden in de Boh Plantages, 600 Ha van de in totaal 8000 Ha, een van de grootste oppervlakte in Maleisië. Alle thee dat wordt verwerkt is voor eigen gebruik en zelfs dan wordt er nog thee geïmporteerd. De bomen hier zijn ongeveer 80 jaar oud. Tegenwoordig gebruikt men voor het plukken gastarbeiders en machines omdat de vrouwen te oud zijn geworden en de jeugd zijn heil zoekt in makkelijkere banen. Thee bomen worden bewust klein gehouden om oogsten mogelijk te houden. Zouden ze dit niet doen dan groeien ze uit tot volwaardige bomen. De thee die wij kennen en drinken in de theezakjes is eigenlijk geen echte thee. Echte thee bevat namelijk cafeine en tantine (weet niet of dit het juiste Nederlands woord is?), zo hebben wij vandaag geleerd

Vandaar uit, over een smal bergpad, rijden we naar de hoogste bergtop. Te telecommasten zijn vanuit ons Guest House te zien. Tanah Rata ligt op ongeveer 1100 meter en de hoogste bergtop op 2030 meter. We hebben geluk dat er weinig tot geen bewolking is zodat we vanuit de kijktoren een spectaculair uitzicht hebben.

En voor de verandering hebben we het droog weten te houden...tot op heden.

Na het hoogste punt krijgen we uitleg over de verschillende planten in het regenwoud (het is een regenwoud als het water een regulerende functie heeft). Wat hier in ieder geval van is blijven hangen is de ginger (gember) plant. Deze is goed voor zoveel ' kleine' klachten als voedselvergiftiging, diarree, spierpijn, een kater etc. Heb je korts of het erg warm in de jungle neem dan bamboe scheuten, zoals, en om die reden, panda's doen

Dat verkoeld...

Vervolgens gaan we de jungle ook daadwerkelijk in. slecht voor de enkel maar zeker de moeite waard! Feitelijk loop je op dicht begroeide bomen. Overal waar je loopt veert de grond onder je voeten mee. De bomen zijn volgegroeid met mos...nog nooit zoiets gezien!

De foto;s zijn gewoon niet in staat om over te brengen wat we zien en ervaren, hopelijk kan de film er aan bijdragen.

De volgende stop is een Butterfly Farm. Weer een unieke ervaring! Je weet gewoon niet waar je als eerste moet kijken...de mooiste en grootste vlinders die ik ooit heb gezien! En om dan z'n vlinder op je hand te nemen, over je been te zien lopen of, zoals Lex, op je hoofd te zetten...waar maak je dat nou mee?! Verder hebben ze in hokken, achter glas en gaas, allerlei insecten en reptielen. Lopen er met kippevel rond...

Dan is het tijd voor de lunch. Die nuttigen we in het plaatsje Brincheng. En tijdens de lunch...barst het regenen pas echt goed los. Ondanks onze poncho worden we van de knieën goed nat. Dat maakt ook tevens een einde van onze excursie. We zijn nat, best wel moe en er staat file in Cameron Highlands. De Maleisiërs hebben 17 mei een public holiday en besluiten om die reden massaal een lang weekend te plannen...in de Highlands. We misen hierdoor een bezoek aan de aardbeien plantage en een tempel (alweer...). Die tempel komen we vast nog wel ergens tegen en aarbeien...kennen we thuis ook!

Vanwege voor mij best pittige belasting van de enkel besluiten we nog een dag langer in Tanah Rata te blijven. Morgen dus lekker in de relaxstand...hopend op een beetje weer. Gister was, tot de avond, een uitzonderlijk mooie, zonnige en warme dag met een maximum temperatuur van 27 graden. Dat zou morgen ook wel wenselijk zijn, zo op de dag...iedere dag regen is toch wel jammer, het kan geplande tripjes aardig verzieken...we gaan het zien! Hierna vertrekken we naar Taman Negara, ook jungle, om vervolgens toch echt naar de oostkust te trekken, hopend op mooi weer. aan de westkust moet je nu ook niet zijn hebben we begrepen.
Het eerste eiland dat we willen aan doen is Pulau Perhentian. Daarna zien we wel verder!

Een nieuwe reis, nieuwe verhalen uit Maleisië en Indonesië (Bali en Lombok)

De planning

Het is weer zover! Ik ga beginnen aan een nieuwe reis, een nieuw avontuur vol met nieuwe indrukken en belevenissen

Een aantal van jullie hebben het reisblog al eerder gevolgd, in 2008 naar India en 2010 naar Thailand met mijn zoon. Dit is weer heel anders, volop met familie maar ook de huwelijksreis met mijn vrouw, Luce Wat kijk ik er weer naar uit! Hoe ziet de planning er grofweg uit:

De eerste 2 weken ga ik met mijn zus naar Maleisië. We vliegen op Kuala Lumpur. Vandaar uit gaan we via het binnenland naar de oostkust, eilanden hoppen. 25 mei wordt het een weerzien met mijn vrouw op Kuala Lumpur. Ook zal zich bij ons voegen, mamma, Yuri en Laura. Dan vliegen we door naar Bali om nog eens 2 weken te verblijven. De laatste week komt ook Djermo naar Bali, om gezamenlijk onze Balineze inzegening van het huwelijk bij te wonen. De laatste week zijn van Luce en mij samen, dan varen we van Bali over naar Lombok om dan pas weer 16 juni terug in Nederland te zijn.

Ik hoop dat ik net als vorige reizen jullie weet te boeien met de verhalen en foto's en dat ik voldoende in de gelegenheid ben om zoveel mogelijk via het web met jullie te delen.

Groetjes

Natascha

Koh Phi Phi - Koh Phangan - Koh Tao - Koh Samui

Woensdag 27 januari 2010 (Koh Phi Phi)

In vervolg op mijn eerder schrijven op deze dag, je weet dus nooit hoe de dag kan verlopen. Ben samen met Sybile en Mario naar de Rolling Stones geweest waar een echte Thaise rockband stevige covers speelde. Even lekker uit ons dak zeg maar. Daarna naar het strand waar tot in de late uurtjes nog stevig wordt doorgefeest. Ik geloof dat ik rond 6 uur in de ochtend richting mijn kamer liep...

Het leven gaat daar 24 uur per dag door. Zelfs de supermarkt blijft 24 uur open. Wel lekker om altijd een koud biertje te hebben :-)

Donderdag 28 januari 2010

Deze dag niet veel gedaan. Lag er pas vroeg in, werd weer vroeg wakker en het enige dat ik de uren die daarop volgden heb gedaan is een korte wandeling voor wat eten. Het is hier gewoon veel te warm, minimal 40 graden, en dan heb je geen zin om iets te ondernemen. Op het strand liggen is te warm en eigenlijk alle activiteiten behalve in het water liggen of op je bed met de Airco aan. En ik heb voor dat laatste gekozen. Lekker nog een uurtje gepakt en pas rond 17.00 uur een lange, steil klim naar het viewpoint op het eiland gemaakt voor de ondergaande zon. Helaas ging die al eerder schuil achter de berg en gaf hij ook niet die mooie rode gloei...maar het gaf wel een goed uitzicht op hoe het eiland er nu eigenlijk uit ziet en het was de moeite waard.

Omdat ik niet veel heb ondernomen dan maar wat over het eiland. Het eiland met Maya Bay heet Koh Phi Phi Ley en het grote eiland zogezegd Koh Phi Phi Don. Koh Phi Phi (PP) Ley heb ik al beschreven maar dan nu PP Don. De smalle straatjes zijn auto & scooter vrij! Het enige dat hier wordt gebruikt zijn fietsen en karren waarop de voorraad wordt voort geduwd. De straatjes vullen zich met geluiden van (fiets)bellen en waarschuwingskreten op z'n Thais:-) en het geslof en praten van mensen. Er lopen genoeg mensen gewoon op blote voeten...er lopen ook heel veel mooie mensen, vrouwen...hmm hahaha.

Ons onderkomen, Phi Phi Dream, heeft wel wat, geeft je echt een backpackers gevoel. Op je blote voeten over de rood geverfde planken, open galerij met wasrekje voor de deur...en 2 grote huiskatten. Er zijn hier trouwens veel kitten in Thailand. Weinig honden zie je en als je ze ziet zijn ze, net als in alle Aziatische landen waar ik ben geweest, slecht verzorgd (zonder baasje?). PP, ik had er nog wel een dag kunnen blijven. Naar het strand en nog een avondje goed feesten want er is op dat vlak hier zoveel te doen! En natuurlijk ook alle trips die van hieruit te maken zijn.

Het is een heel mooi eiland maar de mens maakt er een zooitje van. Achter onze kamer loopt het open riool en in de badkamer, die zo klein is dat je tegelijkertijd kunt plassen op de wc, je haar kunt wassen onder de douche en je tanden kunt poetsen boven de wasbak, zit een fan die direct met de buitenlucht is verbonden. Maar in plaats van dat hij lucht afzuigt wordt de rioollucht de badkamer ingezogen! Maar ook dat went haha.

Vrijdag 29 januari 2010

Ons staat een lange reisdag voor de boeg, van Koh Phi Phi naar Koh Phangan.

Vanmorgen op tijd uitgechecked, 7.45 uur, en op pad. Na het ontbijt de ferry naar Krabi. Daarna met de bus naar opstappunt van organisatie. Wat een chaos! 'Welke bus moeten we hebben? That bus!' En dan staan er tientallen. Word je van de een naar de ander gestuurd...belanden uiteindelijk in een half gare en overvolle bus, zittend op de grond in het middenpad, tussen de benen en rugzekken:-)

Weer wachten op het opstappunt op de volgende bus en belanden dan in een hoerenbus uit Las Vegas of zo...het interieur...staat op film! Een 2 uur later weer buswisseling en een kleine 2 uur wachten. Dan maar weer een broodje en aan het bier. Hier heel gesprek met een Fin. Weet nu waarom er zoveel mensen uit Scandinavie zijn, ze ontvluchten de kou! Net als wij eigenlijk:-) Dan op de bus naar de pier...duurt nog eens 1,5 uur die rit! Onze oorspronkelijke ferry van 15.30 uur (of was het 16.00 uur) missen we vanwege de enorme drukte?! Weet het niet, kunnen ons alles wijs maken. Voordeel is dat we een mooie sunset mee maken en de bijna volle maan (morgen!) onze reis in het donker verlicht. Nadeel is dat we onze afspraak met Sybile en Mario zullen gaan missen...maar we hebben altijd nog morgen!

Komen uiteindelijk rond 22.15 uur in ons hotel aan maar we zijn er weer gekomen! Het verbaasd je soms...echt. Toch wel een beetje trek gaat Djermo op onderzoek uit en kan voor een half uur de scooter van een local linen. Hij komt terug met iets van noodle soep in plastic zakjes. Dat wordt een uitdaging:-) Soep in een gals geschonken en de noodles met de hand gegeten. Fris en fruitig, moe maar voldaan, gaan we rond 12.00 uur naar bed. Djermo maakt een slechte nacht want morgen gaan we duiken! En daar kijkt hij al zo lang naar uit...het is denk ik net als het schoolreisje vroeger :-)

Zaterdag 30 januari 2010

Om 6.00 uur gaat de wekker en worden over 3 kwartier opgehaald. Rond 7 uur ontmoeten we onze instructeur voor de dag, Chris. Er volgt een korte uitleg over het material, uitzoeken van wetsuits, mask en fins (flippers maar het verkeerd uitspreken kost je een biertje so better safe then sorrow...) en dan gaan we het zwembad in. Daar doen we een aantal technieken oefenen die gelijk goed gaan. We zijn natuurtalenten en hij meent het dit keer. Normaal hebben mensen daar een paar uur voor nodig en wij doen het in een half uurtje. Iedereen is vol vertrouwen en de truck wordt volgegooid met spullen. Er gaan nog 4 mensen mee die gaan voor hun 'open water' examen. Dat zou ik ook wel willen doen, misschien volgend jaar op Bali (Lex...)?

Met de ferry vertrekken we naar Koh Tao, weer een eiland op onze lijstje erbij. Op de boot krijgen we onze laatste instructies en springen dan in het water, direct vanaf de ferry voor onze eerste duik in open water. De eerste 30 minuten is het mooi onder water maar daarna wordt het zich erg troebel door het vele verkeer op het water en kun je aardig de weg kwijt raken indien je niet over een kompas beschikt. Maar over het duiken zelf, het is even een handigheid die onder de knie moet krijgen, het klaren van je oren (druk in je organ gelijk maken aan de druk van het water) en onder water je mask leeg laten lopen maar als je eenmaal het vertrouwen in jezelf hebt dan ben je vrij en voel je je een vis in het water :-)

De tweede baai (en tweede duik) was nog mooier! Hier was het zicht ontzettend goed en het koraal zo verrassend en afwisselend. Prachtige vissen, veel vissen...tja, verslavend, we willen meer! Helaas hebben we niet genoeg dagen want anders hadden we met gemak ons examen kunnen halen gaf Chris achteraf aan. En het had ook geld gescheeld omdat vandaag van de prijs afgegaan zou zijn. Maar je kunt niet alles hebben en wij hebben deze vakantie al zo veel gedaan en gezien!

Maar goed, de computer is inmiddels al 3 keer uitgevallen en ik heb al menig keer mijn tekst opnieuw moeten tikken, ik sluit nu af. En we moeten ons gaan voorbereiden op de Full Moon Party, yeahhhhhhhhhhhhhh! Zoals mijn zusje zei, de kers op de taart...nou lieverd, zeg maar de zoveelste kers J Heb er zin in, partytime! Kijken wie we allemaal gaan tegen komen. Zoveel mensen die we onderweg ontmoet hebben zullen er ook zijn, en met hen nog 50.000 mensen geloof ik. 4 keer per jaar wordt de Full Moon Party groots (nog groter) gevierd en vanavond is een van die keren. Ben zo benieuwd naar dit legedarische feest. Zullen gaan het horen van mij!

Tot...op Koh Samui!

Zondag 31 januari 2010

Nadat ik gister klaar was met mijn tekst (ik tik het altijd eerst voor de zekerheid in Word of Notepad, afhankelijk van wat ze ter beschikking hebben) en ik het verhaal en de foto's wilde plaatsen, was ere en 4e stroomstoring maar dit keer duurde hij ongeveer 1,5 uur. Bleek dat heel het eiland (en een eiland er naast) zonder stroom was komen te zitten. Gelukkig hadden we onze zaklampen en bij dat licht zijn we voor de zekerheid toch maar gaan douchen. Vervolgens is het zo hard gaan regenen en dachten we op gegeven moment dat het feest letterlijk in het water was gevallen. Maar ready to go ging rond 20.45 uur het licht opeens weer aan! Yeahhhhhhhhhh...toch nog een feest. En wat voor een feest...

Het was wat kleiner dan wij hadden verwacht maar al met al toch wel heel bijzonder. Volle maan...in alle tentjes werd weer andere muziek gespeeld. Er was vuur(werk), en verf, en drinken...

Touwen werden in de brand gezet en kunsten mee uitgehaald. Hele stellages met tekst werden ontvlamd en liet mensen de meest gekke dingen doen. De voornaamste vorm van drank waren buckets vol met sterke drank, sort van red bull en soft drink, het strand was vol mensen en de zee werd door mannen, en vrouwen!, gebruikt als een groot toilet. Iedereen liet zich met fluoriserende verf onderschilderen of deed zelf een poging...het was geweldig! Maar laat de foto's voor zich spreken zou ik zeggen :-)

Hopelijk krijg ik het verhaal en de foto's nu wel geplaatst. Daarna ga ik even snel wat eten, Djermo in stelling brengen (wakker maken en zijn rugzak laten inpakken) en gaan we op pad naar Koh Samui waar we 3 dagen gaan relaxen. Ik zal vandaar uit wel heeeeeel weinig te melden hebben, is de bedoeling. Dus laat jullie niet verbazen als dit het laatste verhaal is. Ik heb er ook deze vakantie weer van genoten om de belevenissen te beschrijven en te zien hoe veel van jullie er ook plezier aan hebben beleefd. Bedankt voor alle reacties en ik zie jullie weer in Holland.

Toegift!!!

Na alle stroomstoringen van gisteren heb ik toch mijn verhaal weten zeker te stellen alvorens we vanmorgen naar Koh Samui zijn vertrokken. Het heeft me nu drie dagen gekost om het samen te stellen, het is ook wel een heel verhaal geworden achteraf hahaha. Vanmorgen echter kreeg ik te kampen met virussen op mijn SD kaartje, foto's die werden verwijderd (gelukkig heb ik ook die terug weten te krijgen). Vraag me niet hoe...maar alles komt uiteindelijk goed in Thailand. Alleen weigerde de computer dient te doen, gmail werd niet geopend, enfin, heeft me 1,5 uur gekost zonder resultaat. Met als gevolg dat we eerst naar Koh Samui zijn vertrokken, ingechecked hebben in ons geweldig luxe resort, om vervolgens het zwembad in te duiken en op het strand te gaan liggen. Heb ik jullie nog wat extra foto's te laten zien :-)

Wij gaan zo eten en vanavond met een dvdtje op de bank of bed liggen. Zo willen we onze laatste drie dagen in Thailand graag besteden! Na al dat reizen en vroeg op staan is dat toch wel heeeeeeeeeeeel lekker.

Sawadi Ka to you all!

Liefs

Natascha

XXX

Koh Phi Phi

Dinsdag 26 januari 2010

Vanmorgen vertrokken richting Koh Phi Phi, per boot uiteraard. Wat geniet ik van die
tochten over het water! Zelfs dan is Thailand zo mooi. Al die eilandjes, altijd wel
1 binnen je gezichtsveld.

Komen in de ochtend nog aan en wat is het warm! Water gutst ons va het lijf. Onze 1e indruk
is niet zo positief, de (lokale) mensen zijn vrij nors (toerist moe?) maar we vermaken
ons toch wel. In de schaduw wat drinken, pizza gegeten, wat internetten en dan is het
16.00 uur, tijd om naar Camp Maya te vertrekken.

Op een boot met een man of 50 naar het volgende eiland...onderweg maken we nog een korte
stop voor een verfrissende duik en wat snorkelen. Tjonge, zoveel vissen heb ik nog nooit
bij elkaar gezien, zelfs niet in Cuba! Ik ben er ook niet ingegaan want heb niet zo'n
behoefte aan de aanraking...zoveel waren het er. En dan voor de gein brood in het water
gooien waar jij net dobbert...echt niet! Djermo is wel gegaan maar echt ontspannen zag hij
er niet uit :-)

Als we dan eindelijk Camp Maya bereiken zijn bijna alle dagtoeristen weg. Camp Maya is
waar een deel van de scenes uit de film 'The Beach' zijn opgenomen. De baai waar iemand door een haai wordt opgegeten...daar hebben wij gezwommen! En raad eens, geen haai te bekenen :-) Alleen maar prachtig helder blauw water met witte stranden, volledig omringd door bergen (heuvels).

Het kamp zelf is niet meer dan wat matten in het zand, een hutje waar drank uit wordt ver-
kocht en...zand & zee :-) Er is gelukkig wel een toilet aanwezig maar that's it! Eten wordt
in grote koelers gebracht.
Tussendoor wat zwemmen en dan...knalt het vuurwerk los! Zulk kennen we niet in Nederland.
Boven het water waar wij in liggen, schemering...en dan die knallen tussen de bergen in.
Bleek allemaal inleiding voor iemand die ten huwelijk werd gevraagd :-) En volgens Thaise
traditie wordt er een hete lucht ballon opgelaten (zie foto) die prachtig zijn weg over de
bergen weet te vinden, kippenvel moment...

's avonds wat live gitaar muziek maar helaas werd er niet veel meegezongen. Gelukkig had ik
mijn i-Pod bij me...en wat er ook werd gevraagd, ik had het :-) Toch leuk. Eten nog wat
kipvleugeltjes van de BBQ, lekker!

De trotseringen voor vandaag zijn vleermuizen, ratten, grote mieren en krabben naar het
schijnt. Vleermuizen hebben een feilloos zintuig dus dat is geen probleem. En hoe smerig
ook, ratten zijn voor jou net zo bang als jij voor hen. Maar die mieren...er zat er 1 klem
tussen mijn broek en been en heeft me in zijn nood gebeten. En dat is geen pretje. De
napijn is alsof ze je over en over weer bijten/prikken. Schijnt met 2 dagen over te zijn.
En die krabben, ik heb een zaklamp maar verder is het aarde donker op het strand en wat
niet weet...

Het huwelijksaanzoek gezelschap vertrekt weer en we blijven gelukkig maar met een man of
25 over. HEt is over het algemeen een leuke groep en met een aantal hebben we wel
aansluiting. Dat is toch altijd maar weer afwachten...
De meesten van ons, zo ook ik, zoeken een plekje op het strand, met matje, deken en
kussentje. Dus op 10 meter afstand van de branding lig ik onder de sterrenhemel mijn
dagboek bij te werken. Na zo'n dag en zo'n setting, wat kan een mens zich op z'n moment nog
meer wensen? Naast jou de vrouw waar je van houdt...dat zou het hebben afgemaakt...

Woensdag 27 januari 2010

Vanmorgen even voor 7 uur opgestaan in alle rust na een wel zeer aparte nacht. Het is lang
geleden dat ik in de buitenlucht heb geslapen, en op het strand. Het was best wel koud op
gegeven moment en echt lekker lig je niet. Vrij hard eigenlijk :-) En op gegeven moment
stond er ook best een windje waardoor al het zand bleef opstuiven. Met mijn rug in de wind
en het halve matje over me heen getrokken werd ik af en toe wakker. Keek dan even naar de
baai en de sterren boven me en bedacht me dat het het allemaal waard was!

De rust bij het ontwaken...heerlijk. Heb even rustig een rondje over het eiland gemaakt.
Het is niet groot...helaas wel de zonsopgang om 6 uur gemist. Moet mooi zijn...
Rond 8.00 uur is er koffie en thee en even later een gebakken eitje met brood. Daarna is
het weer tijd om terug te gaan naar het grote eiland Koh Phi Phi, met zijn smalle straatjes,
open riolering (stank hier en daar!) en volledig gericht op toeristen.
Ik moet er nog even aan wennen. Maar zijn hier twee dagen, daarna zal ik wel een mening
hebben.

Rond 11.00 uur checken we in ons nieuwe hotel in en voor we de douche hebben bereikt zijn
we in slaap gevallen. Toch nog ff een uurtje weten te pikken. Daarna een douche en schone
kleren, lekker hoor :-)

Vanavond ontmoeten we Sybile en Mario, onze Canadese vrienden. Gaan met z'n allen lekker
eten en voor de rest zie ik wel wat er gaat gebeuren. Dat is vakantie!

Ik ga er vandoor, laterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!